Biskaje over!

Als ik ’s nachts om 00.00 uur de wacht in ga, is het buiten pikkedonker. Het is bijna nieuwe maan. De zee is zwart met soms wat witte golfjes en de horizon is nauwelijks te onderscheiden. De sterrenhemel is adembenemend met duizenden sterren. Ook de Melkweg is goed te zien. Tegen de ochtend rijst Venus snel vanaf de kim omhoog.
Het eerste stuk van de overtocht is er nauwelijks wind en hebben we de motor aan.De zee is rustig. Er komt een dikke zeemist opzetten. Het zicht is nauwelijks 400 meter. In de middag neemt de wind wat toe en varen we een aantal uren met de gennaker. Later zetten we de fok uit met de boom. Na het avondeten komt een groep van wel 10 dolfijnen zo’n twee uur lang een spetterende avondshow geven: vlak voor de boeg langs zwemmen, elkaar verdingend, op de rug zwemmen, uit het water springen. Soms komen ze op hun zij vlak langs de boot en kijken dan nieuwsgierig omhoog. Snuivend komen ze even boven water en spurten dan weer vooruit, een spoor van belletjes uit hun ‘neusgat’ achterlatend. Geweldig!
De Golf van Biskaje is vooral groot, leeg en diep: op sommige plekken meer dan 5000 m. De dieptemeter raakt van slag af en houdt het op 3,5 m! Gedurende de hele tocht komen we slechts een handjevol schepen tegen, soms wel 12 uur achter elkaar helemaal niets.
We wisselen motor en zeil af. Vanaf vrijdagmiddag komt de wind ruim in en kunnen we tot de volgende dag zeilen. We zetten ’s avonds wel een rif want het gaat flink (17 knopen) doorwaaien en de boot ligt behoorlijk te gieren. Slapen is dan lastig, maar met het slingerzeiltje en het hoofd in de kussens lukt het wel. Op zaterdagochtend hoop ik ‘land in zicht’ te kunnen hebben, maar de noordkust van Spanje is in nevelen gehuld. Tot 7 mijl vóór de kust is er niets te zien. Spanje zal zichzelf toch niet opgeheven hebben als gevolg van de crisis? Uiteindelijk komen de hoge heuvels en stadjes van Galicie in zicht. Om 12.00 uur ’s middags, na 51 uur, varen we de azuurblauwe baai van Ribadeo binnen en zijn we in Spanje. Hoera!
We vieren de oversteek van Biskaje met een glaasje champagne en praten even na. We vinden zo’n overtocht spannend, vooral om wat er zou kunnen gebeuren, niet om wat er gebeurt. Ik heb ’s nachts dan spookbeelden in mijn hoofd: stel, de motor vliegt in brand, dan moeten we in het reddingsvlot en wat nemen we dan mee (grabbag niet klaargelegd!) en …. Rutger: nou, dan pak je gewoon de brandblusser en ga je verder zeilen.
’s Avonds een heerlijk maaltje pulpo (inktvis) in Restaurante Marinero en dan slapen!!!
Riet