Terug naar de zon?

We maken de caravan winterklaar en vertrekken uit Nederland op een stralende herfstdag. Als we in Lagos aankomen op 14 november hangt de verlichte kerstversiering aan de gevel van de Marina en staan er al opgetuigde kerstbomen in de restaurants.

De eerste paar dagen komen we de boot niet uit, omdat het hoost van de regen. De emmer, die nog buiten staat, is na twee dagen half vol. Er komen zware onweersbuiten over zetten. Op de vroege ochtend een lichtflits, gelijk daarop een hevige knal vlakbij en de wifi valt uit. De wind giert door het want, tot ruim windkracht 7, en de boten liggen te deinen aan de steigers. We lezen later dat er ongeveer 20 km verderop een windhoos geweest is die auto’s de lucht in heeft geslingerd en waarbij gewonden zijn gevallen. Het thuisfront belt om te vragen of we de storm overleefd hebben.

Voor vandaag, zaterdag 17 november, wordt het volgende bericht op de website van de Lagos Navigators gezet: WEATHER WARNINGS. Continue to be issued with gusts up to
Force 8 from South veering to North later today. West Coast swell forecast
to be 4 to 5 metres - should be spectacular off Sagres and Cape St Vicente.
(From the shore, I mean!) All easing over night.
Dit wordt dus weer een dag van huiselijke geluk. Maar het is hier 20 graden, dat dan weer wel!

Op de camping?!

Na een paar weken genieten in Lagos stappen we weer op het vliegtuig richting NL. Zwager W. is al een tijd ernstig ziek. Twee dagen nadat wij aangekomen zijn, overlijdt hij op een prachtige zonnige herfstochtend. Heel verdrietig allemaal. We hebben een huisje gehuurd in de buurt en brengen een tijd door met de familie.

Intussen hebben we besloten dat we een pied à terre, ofwel ‘een voet aan wal’, in NL willen hebben. Het afgelopen jaar hebben vrolijke en verdrietige omstandigheden ervoor gezorgd dat we regelmatig in NL wilden zijn. Rondzwerven langs allerlei huizen, hoe lief ook aangeboden van iedereen, vinden we te onrustig. We willen een eigen plekje waar we altijd terecht kunnen. We kopen een stacaravan op camping d’n Uul, vlakbij onze oude woonplaats. Een kleine camping met een bonte verzameling stacaravans. Slechts enkele daarvan zijn in de winter bewoond.

We duiken in de loods waar onze spullen opgeslagen zijn en doorzoeken een deel van de 130 dozen. Wonder boven wonder vinden we een aantal zaken, zoals beddengoed, waterkoker en Senseo-apparaat. Voor borden, bestek en glazen brengen we een bliksembezoek aan de Blokken en de Hema.

Bij aankomst op de camping is het één grote modderpoel door de langdurige regen. Jan de klusjesman, ‘jaja, effe de leidingen aansluiten……..’, ligt op een zeil onder de caravan in de modder om het water aan te sluiten. Jammer genoeg is dat door de vorige bewoners niet goed afgesloten in de winter. Als we de hoofdkraan opendraaien komt het water je overal tegemoet. Zelfs van de de geiser is een onderdeel kapot gevroren. Ook de WC-pot is door de vorst gescheurd.
We worden bij Jan in zijn luxe verwarmde stacaravan op de koffie gevraagd en maken kennis met zijn drie minikeffertjes, papagaai (‘koekie?’) en vriendin. We eten maar een hapje in restaurant ‘Bergrust’. ’s Nachts liggen we dicht tegen elkaar aan in het tweepersoons bed van 1.20 m breed met een klein elektrische kacheltje naast ons. Brrr, het doet ons denken aan onze jonge jaren in onverwarmde huizen. De volgende ochtend druipt het vocht van de ramen. Gelukkig wordt dan het gas aangesloten en kunnen de caravan verwarmen. Na vier dagen hebben we er al een gasfles doorheen gejaagd. Da’s dan wel weer jammer. De klusjesman kruipt weer onder de caravan en een dag later is er wel water, maar nog geen nieuwe WC . Uiteindelijk is alles aangesloten en zitten wij te cocoonen en te kijken naar de verlaten camping waar de herfstkleuren soms fel oplichten in de zon, afgewisseld door regen die met bakken naar beneden komt.

We vieren mijn 60-ste (help 60!) verjaardag met vrienden en familie in de stacaravan, een etentje in Bergrust en in Utrecht met kinderen en kleinkinderen. Supergezellig allemaal!

We rukken ons met enige moeite los uit al dit leuks en stappen weer op het vliegtuig naar de Zeezot in Lagos. Eens kijken hoe het leven er daar voorstaat.