zondag 31 juli 2011

Biskaje over!

Als ik ’s nachts om 00.00 uur de wacht in ga, is het buiten pikkedonker. Het is bijna nieuwe maan. De zee is zwart met soms wat witte golfjes en de horizon is nauwelijks te onderscheiden. De sterrenhemel is adembenemend met duizenden sterren. Ook de Melkweg is goed te zien. Tegen de ochtend rijst Venus snel vanaf de kim omhoog.
Het eerste stuk van de overtocht is er nauwelijks wind en hebben we de motor aan.De zee is rustig. Er komt een dikke zeemist opzetten. Het zicht is nauwelijks 400 meter. In de middag neemt de wind wat toe en varen we een aantal uren met de gennaker. Later zetten we de fok uit met de boom. Na het avondeten komt een groep van wel 10 dolfijnen zo’n twee uur lang een spetterende avondshow geven: vlak voor de boeg langs zwemmen, elkaar verdingend, op de rug zwemmen, uit het water springen. Soms komen ze op hun zij vlak langs de boot en kijken dan nieuwsgierig omhoog. Snuivend komen ze even boven water en spurten dan weer vooruit, een spoor van belletjes uit hun ‘neusgat’ achterlatend. Geweldig!
De Golf van Biskaje is vooral groot, leeg en diep: op sommige plekken meer dan 5000 m. De dieptemeter raakt van slag af en houdt het op 3,5 m! Gedurende de hele tocht komen we slechts een handjevol schepen tegen, soms wel 12 uur achter elkaar helemaal niets.
We wisselen motor en zeil af. Vanaf vrijdagmiddag komt de wind ruim in en kunnen we tot de volgende dag zeilen. We zetten ’s avonds wel een rif want het gaat flink (17 knopen) doorwaaien en de boot ligt behoorlijk te gieren. Slapen is dan lastig, maar met het slingerzeiltje en het hoofd in de kussens lukt het wel. Op zaterdagochtend hoop ik ‘land in zicht’ te kunnen hebben, maar de noordkust van Spanje is in nevelen gehuld. Tot 7 mijl vóór de kust is er niets te zien. Spanje zal zichzelf toch niet opgeheven hebben als gevolg van de crisis? Uiteindelijk komen de hoge heuvels en stadjes van Galicie in zicht. Om 12.00 uur ’s middags, na 51 uur, varen we de azuurblauwe baai van Ribadeo binnen en zijn we in Spanje. Hoera!
We vieren de oversteek van Biskaje met een glaasje champagne en praten even na. We vinden zo’n overtocht spannend, vooral om wat er zou kunnen gebeuren, niet om wat er gebeurt. Ik heb ’s nachts dan spookbeelden in mijn hoofd: stel, de motor vliegt in brand, dan moeten we in het reddingsvlot en wat nemen we dan mee (grabbag niet klaargelegd!) en …. Rutger: nou, dan pak je gewoon de brandblusser en ga je verder zeilen.
’s Avonds een heerlijk maaltje pulpo (inktvis) in Restaurante Marinero en dan slapen!!!
Riet

woensdag 27 juli 2011

Om de punt van Bretagne

We vertrekken in de middag vanaf Cherbourg met weinig wind. Er staat niet al te veel hotseklots bij Cap de la Hague en we stromen met ruim 9 knopen door de Race van Alderney. In de nacht wakkert de wind flink aan tot zo’n 5 Bf. De wind komt vrijwel dwars in, dus de steeds hoger wordende golven ook. We stuiteren langs de Noordbretonse kust en proberen tussen de wachten door te slapen, maar dat is lastig als de boot zo stampt. We zetten in de nacht een rif en dan kan onze stuurautomaat het weer aan en wij ook. In de loop van de ochtend neem de wind weer iets af en komen we moe, maar voldaan rond half vier ’s middags in Aberwrac’h aan. De pizza smaakt ons heerlijk. De volgende ochtend varen we in dikke mist met behulp van radar en kaartplotter via de Raz de Four naar Camaret. In de middag trekt de mist wat op en meren we af in de Port du Vauban. We brengen een aantal aangename dagen door met vrienden. Woensdag hebben we een supertochtje naar Audierne. Zon en prima wind. Morgen vertrekken we richting Spanje en hopen daar zaterdag, na ruim vijftig uur varen, aan te komen. Spannend!!
Riet en Rutger

vrijdag 22 juli 2011

Verwaaid in Dieppe

Dieppe is een mooi vissersplaatsje aan de Normandische kust en we hebben er ruimschoots kennis van kunnen nemen. Vanwege de harde ZW wind kunnen we niet verder en liggen we er vijf dagen in de haven.
De regen komt hier niet allen verticaal, maar ook horizontaal aanzoeven door de harde wind. We lezen veel (we zijn aan ons zoveelste boek bezig op onze onvolprezen e-readers), maken tegen beter weten in een wandeling en komend druipend terug. 's Nachts liggen we aan de touwen te rukken en tegen de steiger te bonken vanwege de opkomende springvloed. Verder vermaken we ons met het babbelen op de steiger tussen de buien door, met het redden van een te water geraakt steigergenoot (lette even niet op, terwijl hij al pratend en omkijkend wegliep en raakte pardoes te water), met het zoeken (en vinden) van gratis internet en het afstruinen van de restaurantjes aan de kade en het voor de zoveelste keer bekijken van de weerkaartjes die elke dag hetzelfde zijn.
Na 5 dagen neemt de wind wat af en varen we op woensdag naar Fécamp. Daar lopen we via de route des Matelots naar de kapel van St. Marie de Salut waar we een kaarsje opsteken voor “bon Vent en bonne Mer”. Donderdag varen we in 13 uur naar Cherbourg. Soms net genoeg wind uit het noorden en eerst motregen. In de buurt van Cherbourg breekt de zon door. De komende dagen ziet het weer er goed uit. Dankzij het kaarsje?
We vertrekken vandaag naar Aberw’rach, aan de westelijke noordkust van Bretagne, een tocht van 24 uur, en varen dan zondag met de goeie stroom langs het uiterste puntje van Bretagne door naar Camaret.
De volgende week lijkt de wind gunstig om de oversteek naar Spanje over de Golf van Biskaje te maken.

vrijdag 15 juli 2011

Langs de Franse kust

Uitgezwaaid door Bob en Jeanine (zie foto's) verlaten we maandag 11 juli de thuishaven en varen richting sluis. Het is zonnig, beetje sluierbewolking en weinig wind. Bij Zeebrugge is de wind op en zetten we de motor bij. Bij Nieuwpoort hield de stroom op, dus voor de nacht afgemeerd in de Koninklijke jachthaven.
Dinsdagochtend om 5.30 uur vertrokken om de harde wind vóór te zijn. Duinkerken of Dover. Flinke zee, maar het is heerlijk zeilen met een ruime wind. We gaan zo’n 7 knopen door het water. In de buurt van Duinkerken zien we het slechte weer aankomen: het wordt dus Duinkerken. We discussiëren of we verder gaan via Engeland of Frankrijk. Gezien de weersontwikkeling wordt het Frankrijk.
Woensdagochtend rust: we hebben pas ’s middags stroom mee. We liggen aan lager wal met twee aanliggers. Een buurman die richting noord vertrekt, neemt tijdens het wegvaren met zijn gashendel van de BBM bijna ons zonnepaneel mee. De steunen zijn verbogen. De nieuwe aanligger boort bijna zijn boeg in ons schip: met moeite kunnen we hem afhouden.
Intussen het bekende beeld bij het weerbericht en op de steiger: overwegend mannen die het weerbericht bespreken en dubben om wel of niet te gaan. Windkracht 5 of 6 met vlagen 7. Iedereen heeft zijn eigen overwegingen. Onze buurman haalt zijn schouders op en rolt nog maar eens een shaggie. Ach een beetje wind…. Een ander buurman zegt niet te gaan: we zijn met vrienden en het is al heel wat dat ‘zij’ tot hier gekomen is, dus we moeten niet forceren. Anders wil ze nooit meer.
Om half drie vertrekken we. Eerst nog even de reefknuttels in het grootzeil doen en met 1 rif varen we de haven uit. Flinke golven, maar met ruime to halve wind goed bezeild. We bruisen er van tussen met gemiddeld zo’n 8 knopen over de grond. Er staat ongeveer 20 tot 22 knopen wind. Bij Calais veel ferries, we hoeven maar één keer uit te wijken. De zee wordt steeds rustiger en als we voorbij Cap Gris Nez zijn, neemt de wind af tot zo’n 12 knopen en is de zee glad en kalm. Om half negen meren we af en een uurtje later tollen we de kooi in.
Het plan was om donderdag richting Fécamp te vertrekken, maar ’s ochtends zijn we allebei erg moe en zien we op tegen een tocht van 12 uur. Ook staat de wind niet gunstig. We besluiten het rustig aan te doen en ’s middags naar Dieppe te varen. Een onaangename bumpie tocht met veel golven. Hier wachten we op beter weer want er komt een vette depressie onze kant uit met harde ZW wind en regen. Het schiet dus nog niet zo erg op!

zondag 10 juli 2011

Klaar voor vertrek!

Afgelopen vrijdag is de Zeezot weer te water gelaten. De motor zit er weer in, de nieuwe steun voor de schroefas is stevig ingelamineerd en de schroefas is uitgelijnd. De proefvaart ging goed: de motor loopt als een zonnetje, dus we gaan er vanuit dat de problemen nu opgelost zijn. Het verblijf in de stacaravan heeft ons goed gedaan. We hebben veel gelezen, geslapen en zijn naar het strand geweest.

Sinds vrijdag liggen we in de thuishaven Colijnsplaat. Morgen willen we vertrekken richting Engeland. De wind komt de komende dagen uit het oosten en noorden, dus we hopen dat we goede voortgang kunnen maken.
Ook mijn arm en hand genezen goed: morgen gaan waarschijnlijk de laatste hechtingen eruit.

Riet

dinsdag 5 juli 2011

De Zeezot en Riet in de reparatie

De Zeezot biedt een beetje een treurige aanblik: de motor staat in de keuken en het is een grote zooi in het schip. De reparatie gaat toch nog wat langer duren. Zaterdagmiddag is de afscheidsborrel bij het picknickplaatsje in de haven van Kats. Was heel gezellig. Om half zeven stapte ik mis op een trapje met een fles wijn in de hand. Fles sloeg kapot, ik viel met mijn hand en arm in de fles! Veel bloed en 3 flinke sneeën in mijn hand en arm. Zag er even heel eng uit. Met de jongste dochter naar de eerste hulp in Goes. 10 hechtingen! Gelukkig waren we na een uurtje al terug en hebben nog een Chineesje kunnen pikken in Colijnsplaat. Omdat ik met mijn hand in het verband zit en we moeten wachten tot de boot klaar is, wonen we sinds zondag in een stacaravan op soort boerderijcamping. Heel rustig: alleen zingende vogeltjes en ruisende populieren. We hebben vannacht 12 uur geslapen! We gaan dus helemaal niks doen, behalve op het terras voor onze stacaravan zitten, uitrusten en boekjes lezen. Heerlijk!

Riet