Waterfietsen

Het is zondag, rustdag. Geen geklus en gedoe, maar lekker rustig aan. Een ontspannen fietstochtje de heuvels in richting de golfbaan. Eerst nog een kopje koffie en tegen twaalven pak ik de rugzak in met fotocamera, telefoon en verrekijkertje. Ik fiets alvast de steiger af. Bij de kruising van de H-steiger met de G-steiger, neem ik het bochtje naar rechts wat te krap, mijn voet raakt de kikker op de kruising van de twee steigers, ik hel over naar rechts en val 'plons' in het water. De fiets komt mij achterna en verdwijnt naar de bodem van de haven. Ik ga kopje onder en krijg zout water binnen. Oeps, koud, ik hap naar lucht en grijp de steiger vast. Hoe kom ik hier weer uit, waar was nou ook al weer dat laddertje? Ik ben te zwaar gekleed, met een fleece die veel water opzuigt, een spijkerbroek en het rugzakje achter me, om op eigen kracht de steiger op te klimmen.
Ik roep hard naar Rutger. En nog eens nog harder. Hij heeft last van zijn rug en komt als een slak naderbij. ‘Schiet een beetje op, ik wil eruit!’. Inmiddels heb ik één been om een landvast van de naast mij afgemeerde boot geslagen, maar verder kom ik niet. Rutger pakt mijn hand, maar die is nat en glad, dus dat helpt niet. Op zijn aanwijzingen sla ik nog een been om de landvast en met enig opduwen en trekken kom ik uit het water. Ik sta te druipen op de steiger. Tot mijn stomme verbazing ben ik tot aan mijn nek doornat, het water stroomt uit mijn spijkerbroek. Op de boot stroop ik mijn natte kleren uit, stap onder de douche en trek wat droogs aan. Rutger pakt inmiddels de rugzak uit en spoelt camera, verrekijker en telefoon met zoet water en spreidt de inhoud van mijn portemonnee uit in de kuip. Er is niet veel meer aan te redden, vrezen we.
Even later halen we met hulp van de Portugese buurman de fiets met een klein ankertje aan een touw boven water. Hij is mooi schoon geworden! Ook maar afspoelen met zoet water en met wat WD 40 inspuiten. Die fietstocht laten we verder maar zitten. Eerst de zondagsrust maar terug zien te vinden. En een nieuwe telefoon en camera uitzoeken…

Een bijzonder manier van chocola kopen

Als we zaterdag om kwart over acht wakker worden is het koud! Buiten 4 graden, binnen, ondanks het kleine elektrisch kacheltje 12 graden. Brrr, gauw even eruit om de boordkachel aan te zetten en weer met de elektronische Volkskrant in bed wachten tot het wat warmer is. Een half uur later blijkt de boordkachel niet te werken en is het nog steeds 12 graden. We pakken de gebruiksaanwijzing van de kachel erbij. Het lijkt erop dat de brander verstopt is. We moeten de leidingen doorspoelen met alcohol, spiritus denken we. Ik spring op de fiets en struin een paar winkels af, maar vind geen spiritus.

We lezen nog eens goed en zien dat we geen spiritus moeten hebben (dat lost de leidingen van de kachel op en dat is niet de bedoeling), maar iso-propanol. Rutger dit keer op de fiets op jacht. Hij bezoekt vier apotheken die het niet hebben en komt bij de supermarkt Pingo Doce terecht. Even later komt hij terug met vier flesjes spul dat er op lijkt maar het toch ook niet is. Het is 96% medicinale alcohol, waar ethyleen in zit. Nee, ook niet goed. Voor de derde keer sprint Rutger ervandoor om de flesjes terug te brengen naar de supermarkt. Hij krijgt geen geld terug maar moet er iets anders voor kopen. Hij komt terug met vier ons heerlijke chocola met amandelen.

Poeh, van al dat heen-en-weer fietsen hebben we het flink warm gekregen. Intussen is het één uur en is de temperatuur zo opgelopen dat we geen kachels meer nodig hebben. We trekken de korte broek aan, pakken een boek en een stukje chocola, en gaan heerlijk in de zon zitten lezen. Maandag maar verder zien, dan belooft de werf een fles propanol. Aan het eind van de middag gaan we nogmaals naar de supermarkt om er een keramisch kacheltje bij te kopen voor de volgende ochtend.

feestdagen Lagos

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Happy New Year!

Eerste Kerstdag staan we om 11.30 uur klaar voor de kerstduik achter de streep die Rob op het stand heeft getrokken en tellen af van 10 naar 0, dan het signaal van de scheepstoeter en we rennen met z’n zessen (!) het water in. Het is adembenemend koud, toch wel. Een graad of vijftien. Het is niet zo spectaculair als in Scheveningen met ruim 12.000 zwemmers, maar toch…. Als we uit het water komen staat de Glühwein klaar en met de 10 toeschouwers erbij drinken we heerlijk in het zonnetje een glaasje wijn. Niet om op te warmen want dat is niet nodig met een buitentemperatuur van 20 graden!

’s Avonds gaan we als echte Hollanders met ‘de Nederlanders’ gezellig uit dineren in een restaurant in Lagos. We hebben ook nog een paar buitenlanders uitgenodigd. De Engelsen houden ’s middags een strand barbecue. Willen wij ook! Gelukkig is er een herhaling op Nieuwjaarsdag.

Op de vrijdag vóór Kerst hebben we met jassen en laarzen aan, er stond een frisse wind, de Christmas Carols gezongen op de steigers. Er zijn niet veel mensen aan boord: de meesten zingen mee in het koor. We zingen de verkorte versies en eindigen opgewekt met “We Wish you a Merry Christmas. We sluiten ons ‘concert’ af in de Southbar en worden op wijn getrakteerd. De oogst is € 200,- voor het kindertehuis.

Oudjaar vieren we op de Ilja met z’n dertienen. Na op twee momenten op het nieuwe jaar geproost te hebben: één keer op de Nederlandse tijd en een uur later op de Portugese tijd, barst het vuurwerk los bij de haven. Ondanks de bezuinigingen toch spetterend!

Op Nieuwjaarsdag staan we rond het middaguur op het strand met een (alweer) een glas champagne en worden de barbecues opgestookt. Een aantal dapperen storten zich nog in zee, er wordt ge-jeu-de-bouled, teveel gegeten en gefrisbeed. Sue slaat nog een argeloze, eenzame 80-jarige man aan de haak, geeft hem een biertje en een hapje en bonjourt hem in de richting van de jeu-de-boulers: ‘I ‘m gonna play ball with him’. Hij heeft de middag van zijn leven. Later op de middag terug naar de Zeezot en uitbuiken.

Als laatste happening van alle festiviteiten hebben we op uitnodiging van medewandelaars een Nieuwjaarsborrel in een landhuis hoog boven Lagos. We ontmoeten weer allerlei nieuwe enthousiaste mensen die op enig moment neergestreken zijn in de Algarve met als passie golfen, zeilen, zingen, restaurant beginnen of huizen verkopen, hoewel dat laatste op dit moment niet eenvoudig is…