Kerstvakantie!

Vanuit de boot zingt Bing Crosby ‘I am dreaming of a White Christmas’. Nou, die witte kerst is nog ver weg. De lucht is strakblauw, geen wolkje te zien. Ik zit buiten in de zon, het is 22 graden, te bakken in mijn topje en korte broek. Ilona komt over de steiger aangelopen. ‘We hebben besloten dat het kerstvakantie is. Even geen klussen meer aan de boot, niet ’s morgens een hardlooprondje, maar gezellig aan het eind van de middag een biertje drinken in de Marina Bar. Doen jullie ook mee? Het gaat vandaag in want wij werken anders ook nooit op vrijdag!’. ‘t Is vandaag donderdag,’zeg ik, ‘maar toch een goed idee!’

Afgelopen zaterdag zijn we naar een Fado-optreden geweest. Twee heren op leeftijd die met bloedserieuze gezichten virtuoos op de gitaren spelen, een forse besnorde bassist die zijn bas bespeelt alsof hij danst met een mooie vrouw. Hij kijkt daarbij smachtend naar de zangeres in haar lange blauwe jurk, omslagdoek en lang blond haar dat als een waterval op haar rug hangt. Verschillende fadostijlen uit het hele land, fado’s waarbij door het publiek uitbundig wordt meegezongen en hartstochtelijke fado’s. De zanger met een prachtige diepe stem, duetten.

Gisteren hebben we onze Christmas stroll- met-lunch gehad. Eerst 8 km puffend van de warmte met 48 havengenoten langs de zee en het binnenland in gewandeld en en bij restaurant Casa Chico Zé buiten aan lange tafels onder de zonneschermen (!) dourades gegeten en wijn gedronken. Nog 3 km terug naar de haven en uitbuiken in de zon.
’s Avonds om 19.00 uur de ‘generale repetitie’ in het donker voor het zingen van de Christmas Carols met na afloop een glaasje Glühwein. Gelukkig valt niemand van de steiger, hoewel één van de Engelse dames behoorlijk in de lorum is na nog een bezoekje (na de wandeling) aan de South Bar. Ze zingt in elk geval voluit!

Als ik kerstinkopen doe in de supermarkt, komt me bij de ingang al de sterkte vislucht tegemoet van stapels bacalhau (gedroogde kabeljauw: het nationale volksvoedsel, ook met kerst) die onverpakt uitgestald liggen. Bij de slager allerlei opgerolde en gevulde vleessoorten en een paar cabrita’s: kleine integrale, ontvelde mini-geitjes met de kop er nog aan, inclusief oogjes. De slager zegt dat morgen de hele lammetjes ook nog komen Ze zijn jammer genoeg net te groot om in zijn geheel in mijn oven te passen. We gaan met kerst ‘gewoon’ uit dineren bij een Nederlands restaurant in Lagos en zijn overdag nog uitgenodigd bij een strand barbecue van de Engelsen.

Maar eersteen stukje Bolo do Rei (kerstbroodtulband) eten en daarna een wandelingetjes langs het strand.

Herfst in Lagos Foto's

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Herfst in Lagos

We zitten in korte broek op het terras van een strandbar aan het blauwe ronde zwembad. Daarachter een paar mensen die liggen te bakken in ligstoelen, een paar hoog in lucht stekende palmen, het goudgele strand en de azuurblauwe zee. De lucht is stralend blauw,het water fonkelt in de zon, de Jan van Genten doen het water wit opspatten als ze zich met doodsverachting van grote hoogte in de zee storten om een vis te vangen. We wanen ons in de Carieb.

Toen we net op een onverharde weg een heuvel opfietsten, zagen we een ruïne van een boerderijtje te koop. Het ligt prachtig met uitzicht op zee, op de lagune bij Alvor en op Portimao. Het is totaal verwaarloosd en gedeeltelijk ingestort. Er zitten geen deuren meer in. Binnen een grote rotzooi, oude kasten, een bed, stoelen, alles staat er nog. Om de ramen heen buiten is de blauwe verf nog zichtbaar. Prachtige plek, maar niet meer op te knappen. Het is wel te koop! Vlakbij het golfterrein. Romantische gedachten komen in ons op.

We fietsen terug naar de boot om ons op de Sinterklaasgedichten te storten, heerlijk in de kuip met de laptop op schoot. Aan het eind van de middag drinken we op het terras van de Southbar aan de haven een biertje. Als om kwart over de vijf de zon achter de huizen aan de ander kant van de rivier oranjerood onder gaat, wordt het frisser en verkassen we naar binnen. ’s Avonds eten we met z’n allen in de Adega de Marina.

Op 5 december vieren we met Harm en Ilona oer-Hollands pakjesavond met warme chocolademelk, bockbier, gedichten, cadeautjes en pepernoten.

Verder klussen we wat aan de boot en houden we de conditie op peil door te wandelen met havengenoten en te fietsen. Op een zonnige, winderige dag doen we de was en laten die wapperend drogen aan lijnen op de boot. Ook wordt het tijd om de boot te versieren voor de kerstdagen. De Chinese winkels liggen vol met ballen, slingers, kunstkerstbomen en veelkleurige kerstlichtjes. December wordt een drukke maand met een paar kerstdiners, kerstwandeltocht, Fado-uitvoering, kerstduik (!) in zee en het (voorbereiden van het) zingen van de Christmas Carols op de steiger.

De Marina met zijn bewoners is een soort drijvend dorp met in- en uitvliegende (letterlijk) mensen. Er gebeurt van alles en over alles en iedereen wordt gesproken. ‘ Heb je al gehoord dat…’ Vrolijke momenten als (klein)kinderen op bezoek komen of als we in wisselende clubjes met elkaar borrelen, eten en kletsen. Dramatische momenten als de vader van een medezeiler vermist wordt en een paar dagen later verdronken blijkt te zijn in de haven. Ouders aan de ander kant van Europa die overlijden, zeilers die ziek worden en hun plannen drastisch moeten aanpassen. Het gewone leven gaat ook hier door.