Voorbereiding 2010

4 mei 2010; De wind giert om de boot
Vallen klapperen en de wolken scheuren voorbij. Op de Oosterschelde staan woeste witte koppen. De voorbereidingen voor de Grote Zeereis zijn in volle gang. We staan op de bok in Kats. Rutger en de monteur zijn bezig de gaten te boren voor de nieuwe windvaan. De afgelopen weekenden hebben we draden getrokken voor de nieuwe instrumenten, de romp bijgewerkt en het onderwaterschip in de antifouling gezet en stopcontacten aangelegd.

Maanden van twijfel gingen eraan vooraf
We willen graag verre reizen maken met de Zeezot, maar hoeveel geld hebben we dan nodig? En blijven we dan werken of stoppen we gedeeltelijk of helemaal. En gaan we dan ons heerlijke huis verkopen, gaan we kleiner wonen, kiezen we voor een tijdelijk pied à terre of willen we even helemaal geen huis. Die laatste optie gaat wel erg ver. Kunnen we dat aan? En hoe moet het dan met het kleinkind? Misschien een camper erbij?  We dubben, dromen en delibereren. We maken berekeningen met en zonder huis, ik bekijk hoeveel ik aan pensioen overhoud als ik eerder stop met werken, we spreken met de personeelsadviseur die prachtige berekeningen maakt, met de bank, met vrienden. ‘Ik snap jullie niet. Als jullie zo graag willen zeilen waarom gaan jullie dan niet gewoon weg.’ Rutger wil wel, ik aarzel nog.

De beslissing
We beginnen maar eens met het opknappen van het huis, hard nodig na tien jaar: scheuren dichten, plinten leggen, muren schilderen en opruimen. Ik neus nog eens rond op de vertrekkersite en smul van alle verhalen. Op 19 januari sms ik Rutger: ‘Vertrekdatum 1 juli 2011, OK?’ Hij sms-st terug: ‘Goed plan’. Vanaf dat moment gaan we nog harder schilderen, opruimen en plannen. We schrijven een wervende verkooptekst, maken foto’s van een opgeruimd en schoon huis en zetten het geheel op Makelaarsland. Op 24 april staat het huis in de verkoop, 2 dagen later komt een eerste verzoek voor een bezichtiging en weer 2 dagen later leiden we ze rond. Twee weken later doen ze een bod en op 31 mei tekenen we het koopcontract. Hoezo crisis op de huizenmarkt? Hobbel nummer een is genomen. We kunnen tot 1 juli 2011 in het huis blijven wonen.

Kleinzoon
Begin juni komt mijn kleinzoon in ons leven. Zo klein, zo ontroerend mooi en onwetend, zo onbewust en plotsklaps een belangrijke rol spelend in het leven van zijn ouders en grootouders. Hoe gaat dat als ik straks langer van huis ben en hem en zijn ouders geen ‘land-huis’ meer kan bieden, maar soms een oppas-huis en een drijvend huis, al zal hij dat de eerste tijd niet beseffen. En hoe voelt het om, als oma van een kleinkind en moeder van een moeder, niet onmiddellijk toe te kunnen snellen als zij daar behoefte aan heeft. De tijd zal het leren.

Huis verkocht
De koopakte voor het huis is getekend, vanaf 1 juli volgend jaar zijn we ‘dakloos’. Euforie over de snelle verkoop en ‘Oh wat een mooi huis en wat zullen we het missen’ wisselen elkaar af. We genieten extra van de tuin en de opbrengst van de boomgaard, maar zijn ook blij dat we niet nog jaren onkruid hoeven wieden.
Onze plannen voor de grote zeereis worden door de omgeving als ‘die zijn knettergek’ (maar dat zeggen ze niet) of ‘moedig’ of ‘jullie doen waar velen over blijven dromen’ betiteld.

Zomervakantie
In juli 2010 beginnen we aan onze laatste ‘zomervakantie’. Volgend jaar zijn we op de grote zeereis, zijn we gestopt met werken en is het dus nooit meer vakantie, of altijd, hoe je het maar bekijkt. We leren weer veel bij: motor starten met een schroevendraaier als het niet met de sleutel gaat bijvoorbeeld. We ankeren veel als voorproefje op volgend jaar. Op de terugweg uit Bretagne schiet voor de zoveelste keer de schroefas los van de motor, eerst in Cherbourg, en na reparatie en drie motoruren later na een lastige binnenkomst met windkracht 6, in de haven van Boulogne. We hadden er niet aan moeten denken dat de motor al onklaar was geweest bij het binnenvaren met vierkant golven tussen de pieren. We laten de boot in Boulogne waar hij wordt gerepareerd.

Grote opruiming
In het najaar houden we een grote opruimactie in het huis. Alle overbodige zaken (wat zijn dat?) gaan naar de kringloopwinkel of het stort. Het is soms lastig afscheid nemen. Die theetafel van vader, ja ik weet het niet. Hij is niet mooi, maar om hem nou weg te doen. Hij wordt een aantal keren klaargezet om te verkopen, uiteindelijk blijkt hij weinig waarde te zijn en wil Rutgers dochter hem graag hebben. En die 10 meter pulpboeken, die gaan we toch niet bewaren? Teer punt, een deel wordt uitgeleend, een deel gaat in de opslag. Met een paar dozen boeken en de theetafel gaat het richting Amsterdam. We kopen een grote opslagloods, waar de huisraad gemakkelijk in kan, dus we hoeven niet heel scherp te selecteren. Toch worden er heel wat ritjes naar de kringloopwinkel gemaakt.

Bootuitrusting
Ook de bootuitrusting wordt onder de loep genomen: wel of geen windenergie? De meningen zijn verdeeld. We besluiten het eerst met alleen zonnepanelen te doen. We schaffen ledlampjes aan: 6 verschillende soorten, want geen lampje is hetzelfde en bestellen een nieuwe energiezuinige koelkast. Er komt een nieuw grootzeil. Abonnementen worden opgezegd, alles staat in het licht van ‘de laatste keer’: de laatste keer kerst en de laatste keer oliebollen bakken in het ‘oude’ huis.