Het is pikkedonker, er zijn wolken, er is geen maan. Een dolfijn trekt langs de boot een lichtend spoor door het water alsof er een vuurpijl wordt afgeschoten. Nu en dan hoor je een piepje en het geluid van opspattend water, het is te donker om de dolfijnen goed te zien. Misschien zijn ze er wel, maar wij zien geen walvissen in de buurt van de boot. We zijn op weg naar Terceira, zo genoemd omdat het als derde eiland is ontdekt . Voor ons is het derde Azoreneiland dat we bezoeken. Als we het om 6.00 uur ’s ochtends naderen wordt het langzaam licht. Er hangen grote donkere regenwolken, die het eiland grotendeels aan het oog onttrekken. Welkom in Praia da Vitoria! We leggen langs een andere boot aan in een volle haven en duiken om half acht het bed in om wat slaap in te halen.
De tocht van Sao Miguel naar Terceira valt wat tegen. We dachten, ach een nachtje doorvaren dat weten we nu wel, licht weer met een wind die schuin van achteren komt, appeltje eitje. Niet dus, warrige zee, vergeten antizeeziektepleister te plakken, Riet’s nasi smaakt Rutger al niet zo goed, hij wordt 's nacht beroerd en denkt veel aan camperen! Wij weten nu definitief dat we kustzeilen leuker vinden, alleen nog even 750 mijl terug naar het vaste land en dan hebben we de grote trajecten wel gehad!
Praia da Vitoria is een rustig en sfeervol badplaatsje met een mooi strand, een winkelstraat en een paar supermarkten. Het is twee maal getroffen door hevige aardbevingen, in 1614 en 1841, en beide keren vrijwel met de grond gelijk gemaakt. Volhardende bestuurders zorgden er echter voor dat het stadje steeds weer werd opgebouwd. Je ligt er bijna voor niks in de gemeentelijke marina, vandaar de drukte. Veel boten komen terug van de Carieb en zien er ‘doorleefd’ uit. De voorzieningen zijn basaal: er zijn slechts enkele elektriciteitspunten, soms zitten daar 6 snoeren aan vast die in een plastic zak gewikkeld zijn. De Fly Away ligt hier ook en dat is erg gezellig.
Na een dag met veel regen is het mooi weer met zon en weinig wolken. We nemen de bus naar Angra de Heroismo, de grootste stad op Terciera. Een rijke stad met mooie huizen met balkonnetjes en grote paleizen en kerken. Het oogt allemaal wat vriendelijker dan Ponta Delgada. We lopen naar het uitzichtpunt op de Monte Brasil en lunchen op een terrasje met uitzicht op de haven. De voorbereidingen voor de feestweek in Angra zijn in volle gang. De hele zomer door zijn er feesten op Terceira. Het meest populaire onderdeel hiervan is een vorm van stierenvechten, waarbij stieren in de straten door ‘dappere’ mannen met paraplu’s worden uitgedaagd.
’s Nachts, als we net in bed liggen, horen we de waterpomp aanslaan. Er is weer een slangetje van de boiler losgegaan en er stromen liters water de boot in. We springen ons bed uit, pompen de bilges leeg, dweilen het water op en maken het slangetje weer vast.
Vandaag koffer inpakken voor de reis naar Nederland morgen. Er is, hoera, een nieuw kleinkind op komst en oma vliegt daar naartoe! Rutger blijft nog even hier voor wat klussen en kan zo ook nog een deel van de feesten mee pikken. Hij komt over twee weken ook naar Nederland.
Intussen fluit de wind door de stagen en komen de wolken laag overzeilen, voor het weer hoef je hier dus niet te blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten