Donkere dagen voor kerstmis

Rutger heeft al een paar keer meegewandeld met een groep wandelaars op de woensdagen. Na Sinterklaas hebben we niet zo’n zin om mee te gaan, hoewel het een mooie wandeling is. Met de trein richting Alvor en dan terug lopen via de spoorbrug en het strand. De dag na de wandeling chat ik met een ex-Lagos-overwinteraar die inmiddels weer in Nederland woont. Ze vraagt: ‘Hoe is het met jullie na gisteren?’ ‘Na gisteren?’ De tam-tam heeft haar via Spanje bereikt. Wij weten nog van niks. Tijdens de wandeling blijkt er een ongeluk gebeurd te zijn waarbij een groep wandelaars door een trein verrast is. Eén vrouw is hierbij omgekomen, een andere gewond geraakt. Geen mensen uit de haven. Ook een hond van een zeiler is omgekomen. We zijn in geschokt. De wandeling is al zo vaak gemaakt. Hoe is het mogelijk? Wat een drama!
In het marinadorp draait het 'meningenciruit' over het ongeluk overuren. Iedereen vindt er wel wat van. Is er iemand verantwoordelijk? Had het voorkomen kunnen worden? We raken een beetje over de schrik heen, maar zijn toch wat voorzichtiger, ook met fietsen, want een ongeluk .....

We proberen maar weer in kerststemming te komen en dat lukt aardig met de versierde haven en de kerstliedjes in de supermarkt. De hele varkentjes, lammetjes en geitjes liggen al klaar voor het kerstdiner.

We gaan naar een kerstconcert van de plaatselijke harmonie in de Igreja de São Sebastião. De overwegend jonge muzikanten spelen de sterren van de hemel in Spaanse en Nederlandse (!) spektakelstukken. Een meisje van een paar turven hoog slaat met grote concentratie en precies in de maat de bekkens hoog boven haar hoofd tegen elkaar. Ze valt nog net niet om. Tijdens het concert kom je dan weer andere zeilers tegen, dus ga je nog een wijntje drinken op een boot met een gemengd Duits-Engels gezelschap met als voertaal Duitels of Engts.

We eten gezellig op de J&B met een paar ander Nederlandse zeilers. Tomatensoep met balletjes, aardappels, snijbonen, lof met kaassaus en draadjesvlees. En een supertoetje van hangop en vers rood fruit. Koffie met een scheutje J&B….

We zoeken een restaurant voor 1e kerstdag en vinden een Engels-Portugees goed bekend staand eethuis: Dos Artistas. J&B gaan jammer genoeg niet meer: ‘J. gaat altijd met honger naar huis en het is altijd duurder dan is afgesproken en soms zeggen ze dat het 4 gangen zijn en dan is het druk en krijg je maar 3 gangen. Nee, we doen het niet meer ‘.


De boten strijden om de prijs voor de mooiste kerstversiering. Grote lichtslangen vormen gigantische kerstbomen en de gekleurde lampjes knipperen in verschillende schakeringen rood, groen en blauw.

Terry heeft zijn boot klassiek versierd met wat kerstlampjes, lakens en uit multiplex gefiguurzaagde Jozef en Maria, drie koningen een de os en de ezel. Het kindeke Jezus ligt met een aureooltje boven zijn hoofd in doeken gewikkeld in een mandje op dek. Terry moet echter wel met kerstversiering en al uitvaren, want hij is de organisator van de funsailing op zondag. Maandag vraag ik hem of hij Jezus niet is verloren onderweg tijdens de wedstrijd. Terry: ‘I asked Jesus if he wanted to wear a life jacket, but he said: ‘I don’t need it, I can walk on the water.’’

Wij wandelen met z’n tweeën op zondag in de mist over de rotsen vanuit de Marina via de Piedade naar Porto de Mos. We horen de golven onder ons op de rotsen denderen, maar zien de zee niet. We eten een overheerlijke Arroz de Tamboril (tomatenrijst met zeeduivel) met een karafje Vinho Verde bij Antonio op het strand. Als het eten opgediend wordt, trekt de mist op en zien we tientallen surfers als mieren op het water drijven.

Na drie uur wandelen is het heerlijk om op Zeezot uit te buiken en de benen rust te geven.