We zeilen in een prachtig tochtje van 42 mijl van Porto Santo naar Madeira dat hoog en groen steeds dichterbij komt. Het eiland lijkt wel van groen fluweel gemaakt. We zien ook veel huizen en steile wegen. In de marina van Funchal liggen nog drie andere zeilboten aan de kade. Er zijn slechts 12 plaatsen voor bezoekende zeilers. Funchal is een levendige, rijke stad met veel vertier. Er is op de grote avenue een boekenfestival en overal is live- muziek te beluisteren. De Madeiraanse dames kleden zich met zorg. Langs ons terras zien we een stevige oudere dame passeren die beslist een paarse jurk wilde, een wulpse blondine, die een kort wild gebloemd gewaad om zich heen heeft gedrapeerd en op naaldhakken wiegend voorbij komt. Een andere dame heeft een strak en bloot panterpint jurkje aan maar loopt op haar sleehakken meer als een boerenpaard dan als een panter. Een stevige Engelse(?) toeriste heeft een korte pastelblauwe broek aan met een pastelroze topje die in harmonie zijn met de kleur van haar benen.
We gaan naar een concert van een blaaskwintet, waar slechts twaalf mensen naar toe zijn gekomen en dat plaatsvindt in het chique 18e eeuwse stadhuis met binnenplaats met blauwe tegeltjes.
We huren een autootje en racen het eiland rond, voor zover mogelijk, want de wegen zijn steil en vol haarspeldbochten: ons karretje kan sommige supersteile bloedstollende weggetjes alleen in de eerste versnelling aan. Als je naar boven rijdt zie je achtereenvolgens eucalyptusbossen, hellingen die helemaal geel zijn van de bremstruiken en dan de kale hoogvlakte, waar de beige en bruine Madeiraanse koeien lopen die in de restaurantjes terug te vinden zijn in de vorm van heerlijke picada’s, heel zacht rundvlees aan grote spiesen. Het uitzicht op de onbewoonde fluwelen hellingen is bijzonder. Soms verdwijnt het berglandschap in laaghangende wolken. We maken een prachtige wandeling naar de ’25 fontes’ langs de levada’s, 2000 km aangelegde irrigatiekanalen, die overal, ook op grote hoogtes door het hele eiland heenlopen. In de 15e eeuw is men al begonnen met het maken hiervan. De wandelpaadjes zijn soms maar 30 cm breed en dan is het lastig elkaar te passeren! Direct naast de paden gaat de berg soms steil omlaag en zijn er balustrades geplaatst. Als we bij de 25 bronnen aankomen, blijken er op de rotsen zo’n 125 mensen te zitten die hun lunch verorberen! We rijden nog langs de noordkust waar je bij Porto Moniz kunt zwemmen in natuurlijke zeebaden tussen de rotsen. Overal bloemen: langs de kant van de weg, in de natuur, in de tuinen.
Als we de volgende dag weer een wandeling willen maken, komen we op 1000 meter in de wolken en de regen terecht. Ook zien we wel 10 touringcars en 20 minibusjes staan met mensen die allemaal dezelfde wandeling willen doen. We rijden maar snel door naar Arco de Sao Jorge waar we een rozentuin met 1700 soorten bezoeken.
Op dit moment liggen we met de Bold Black Bear en de Fly Away in Machico, een haven aan de oostkust van Madeira. We hebben weerkaartjes bekeken en besloten dat we morgen vertrekken richting Santa Maria, het meest zuidoostelijke eiland van de Azoren, een tocht van 496 mijl, waar we ruim 4 dagen over zullen varen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten