‘Where have you been!!’ Nina staat op de steiger bij Lagos als we binnen varen. ‘We’ve lost you!’.We hebben Nina van de Ayfer ontmoet in Leixoes bij Porto. We hebben een uitermate geanimeerd avondje doorgebracht toen haar man vanwege familieomstandigheden naar Finland terug was. Eten en drinken en praten over zeilen, kinderen, promoveren en alles wat een mens zo bezighoudt ver weg van huis.
In Lagos liggen meer mensen die we eerder ontmoet hebben. Harm en Ilona van de Calluna, waar we al menig borreluurtje mee hebben doorgebracht, Lars en Helena van de Tango en Ami en Michael van de Loop-over-de-Loft.
Tijdens de 13 uur durende tocht van Sines naar Lagos hebben we een heerlijk wind, zo’n 4 bf, van achteren. We vertrekken met een hele ‘vloot’, van wel 6 boten, die heeft gewacht to de harde wind voorbij was. De deining is nog ruim 2 meter. We zeilen, zoals vaker deze tocht, ‘Zeeuws meisje’, met het grootzeil aan bakboord en de fok aan stuurboord,en surfen en van tussen, de Spirit met Willem en Elsbeth op onze hielen.
Spirit roept ons op via de marifoon:’ Zeezot, this is Spirit’. ‘Spirit, this is Wammes Waggel’. De wind is inmiddels afgenomen, we maken nauwelijks meer voortgang en liggen te rollen op de deining. Motor maar bijgezet. Cabo de Vicente komt in zicht, de uiterste zuidwestelijke kaap van Portugal en zelfs van Europa. Vaak gezien op foto’s en op webcams en nu varen we er op eigen kiel langs. Een bijzonder moment. Omdat het nauwelijks waait zijn er geen gemene kaapgolven en draaien we rustig de wateren van de Algarve binnen. De zee is gelijk zo glad als de Oosterschelde, nog blauwer en het voelt weer een paar graden warmer. We varen langs de rotsige kust met vele inhammen en grotten en worden getrakteerd op een oranjerode zonsondergang. We meren af aan de wachtsteiger in de jachthaven van Lagos.
Nu we aangekomen zijn op ons voorlopige eindpunt, rijst de vraag wat we hierna gaan doen. Het oorspronkelijke plan was de Middellandse Zee in te gaan, maar de eilanden in Atlantische Oceaan trekken ons ook erg aan. We buigen ons over kaart en pilot en na enige gepuzzel besluiten we in het voorjaar van 2012 Marokko, Madeira en de Azoren aan te doen en pas daarna door te gaan naar de Med. Voor de winter reserveren we een ligplaats in Lagos.
Na een ankerstop in Portimao varen we naar het natuurgebied Ria Formosa, waar we een paar dagen voor anker gaan bij Culatra, een eiland met een vissersdorp bestaande uit kleine witte huisjes, zanderige straten, een paar winkels en drie restaurants. Heerlijk zwemmen in de kristalheldere golven van de Atlantische Oceaan. Met de bemanning van 5 schepen eten we ’s avonds op het terras van het Braziliaanse restaurant en wisselen woeste zeilersverhalen en anekdotes uit.
De vliegtuigen, die landen in Faro, scheren over ons heen. ’s Nachts waakt de vuurtoren van het iets verder gelegen en meer toeristische dorpje Farol over ons.
De volgende week vertrekken we voor een korte vakantie naar Nederland. We verheugen ons er enorm op iedereen weer te zien en te spreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten