Het is zondag, rustdag. Geen geklus en gedoe, maar lekker rustig aan. Een ontspannen fietstochtje de heuvels in richting de golfbaan. Eerst nog een kopje koffie en tegen twaalven pak ik de rugzak in met fotocamera, telefoon en verrekijkertje. Ik fiets alvast de steiger af. Bij de kruising van de H-steiger met de G-steiger, neem ik het bochtje naar rechts wat te krap, mijn voet raakt de kikker op de kruising van de twee steigers, ik hel over naar rechts en val 'plons' in het water. De fiets komt mij achterna en verdwijnt naar de bodem van de haven. Ik ga kopje onder en krijg zout water binnen. Oeps, koud, ik hap naar lucht en grijp de steiger vast. Hoe kom ik hier weer uit, waar was nou ook al weer dat laddertje? Ik ben te zwaar gekleed, met een fleece die veel water opzuigt, een spijkerbroek en het rugzakje achter me, om op eigen kracht de steiger op te klimmen.
Ik roep hard naar Rutger. En nog eens nog harder. Hij heeft last van zijn rug en komt als een slak naderbij. ‘Schiet een beetje op, ik wil eruit!’. Inmiddels heb ik één been om een landvast van de naast mij afgemeerde boot geslagen, maar verder kom ik niet. Rutger pakt mijn hand, maar die is nat en glad, dus dat helpt niet. Op zijn aanwijzingen sla ik nog een been om de landvast en met enig opduwen en trekken kom ik uit het water. Ik sta te druipen op de steiger. Tot mijn stomme verbazing ben ik tot aan mijn nek doornat, het water stroomt uit mijn spijkerbroek. Op de boot stroop ik mijn natte kleren uit, stap onder de douche en trek wat droogs aan. Rutger pakt inmiddels de rugzak uit en spoelt camera, verrekijker en telefoon met zoet water en spreidt de inhoud van mijn portemonnee uit in de kuip. Er is niet veel meer aan te redden, vrezen we.
Even later halen we met hulp van de Portugese buurman de fiets met een klein ankertje aan een touw boven water. Hij is mooi schoon geworden! Ook maar afspoelen met zoet water en met wat WD 40 inspuiten. Die fietstocht laten we verder maar zitten. Eerst de zondagsrust maar terug zien te vinden. En een nieuwe telefoon en camera uitzoeken…
Ria, wat maak je me nou?? Is dat even schrikken. Wil je wel even beter opletten!! Ik neem aan dat er geen wijntjes in het spel waren? Nee, dat denk ik niet maar van de andere kant met jou weet je het maar nooit. Pas aub goed op want ook al ben je uit het oog je bent nog niet uit het hart. Fij vervolg van je reis. "Hals und beinbruch!"
BeantwoordenVerwijderenWim
Hoi Ria, ik kreeg een enthousiast mailtje van Ellen over haar bezoek aan jou met Inge. Zij vroeg of ik het al gelezen had. Dus ik heel energiek aan het surfen maar ..... nog geen verslag van dat bezoek. Nu kan het ook zijn dat je al die vrouwen verhalen en uistapjes naar winkeltjes enz. niet wilt delen met de wereld!! Dan schik ik mij in het lot van de onwetende. :-)
BeantwoordenVerwijderen