Op de camping?!

Na een paar weken genieten in Lagos stappen we weer op het vliegtuig richting NL. Zwager W. is al een tijd ernstig ziek. Twee dagen nadat wij aangekomen zijn, overlijdt hij op een prachtige zonnige herfstochtend. Heel verdrietig allemaal. We hebben een huisje gehuurd in de buurt en brengen een tijd door met de familie.

Intussen hebben we besloten dat we een pied à terre, ofwel ‘een voet aan wal’, in NL willen hebben. Het afgelopen jaar hebben vrolijke en verdrietige omstandigheden ervoor gezorgd dat we regelmatig in NL wilden zijn. Rondzwerven langs allerlei huizen, hoe lief ook aangeboden van iedereen, vinden we te onrustig. We willen een eigen plekje waar we altijd terecht kunnen. We kopen een stacaravan op camping d’n Uul, vlakbij onze oude woonplaats. Een kleine camping met een bonte verzameling stacaravans. Slechts enkele daarvan zijn in de winter bewoond.

We duiken in de loods waar onze spullen opgeslagen zijn en doorzoeken een deel van de 130 dozen. Wonder boven wonder vinden we een aantal zaken, zoals beddengoed, waterkoker en Senseo-apparaat. Voor borden, bestek en glazen brengen we een bliksembezoek aan de Blokken en de Hema.

Bij aankomst op de camping is het één grote modderpoel door de langdurige regen. Jan de klusjesman, ‘jaja, effe de leidingen aansluiten……..’, ligt op een zeil onder de caravan in de modder om het water aan te sluiten. Jammer genoeg is dat door de vorige bewoners niet goed afgesloten in de winter. Als we de hoofdkraan opendraaien komt het water je overal tegemoet. Zelfs van de de geiser is een onderdeel kapot gevroren. Ook de WC-pot is door de vorst gescheurd.
We worden bij Jan in zijn luxe verwarmde stacaravan op de koffie gevraagd en maken kennis met zijn drie minikeffertjes, papagaai (‘koekie?’) en vriendin. We eten maar een hapje in restaurant ‘Bergrust’. ’s Nachts liggen we dicht tegen elkaar aan in het tweepersoons bed van 1.20 m breed met een klein elektrische kacheltje naast ons. Brrr, het doet ons denken aan onze jonge jaren in onverwarmde huizen. De volgende ochtend druipt het vocht van de ramen. Gelukkig wordt dan het gas aangesloten en kunnen de caravan verwarmen. Na vier dagen hebben we er al een gasfles doorheen gejaagd. Da’s dan wel weer jammer. De klusjesman kruipt weer onder de caravan en een dag later is er wel water, maar nog geen nieuwe WC . Uiteindelijk is alles aangesloten en zitten wij te cocoonen en te kijken naar de verlaten camping waar de herfstkleuren soms fel oplichten in de zon, afgewisseld door regen die met bakken naar beneden komt.

We vieren mijn 60-ste (help 60!) verjaardag met vrienden en familie in de stacaravan, een etentje in Bergrust en in Utrecht met kinderen en kleinkinderen. Supergezellig allemaal!

We rukken ons met enige moeite los uit al dit leuks en stappen weer op het vliegtuig naar de Zeezot in Lagos. Eens kijken hoe het leven er daar voorstaat.